Eskişehir Yörükkırka mahallesi Muhtarı İlhami Yolcular şu ifadeleri;
“Birçok hizmeti kent konseyimiz, belediyemiz ve köylülerimizle imece usulü gerçekleştirdik. Köyümüze bir kültür evi ve konuk evi kazandırdık. Konuk evimizde kahvaltı hizmeti ve 5 yataklı konaklama imkânı sunuyoruz. Ayrıca köy pazarımızı aylık olarak düzenliyoruz ve bu pazarın 22.’sini gerçekleştirdik. “İmkânı olan bıraksın, ihtiyacı olan alsın” dolabımızı hayata geçirerek sosyal dayanışmayı artırdık. Bunun yanı sıra binlerce kişinin katılımıyla Bal Kabağı Festivali düzenledik ve köyümüze renk kattık. Bu ve benzeri birçok hizmeti hayata geçirdik.
Köyümüzün sorunlarına gelince; altyapı ve kanalizasyon sorunumuz hâlâ devam ediyor. Ayrıca köy içindeki yollarımızın bir kısmı kilit taşı döşenmediği için tamamlanmayı bekliyor. Ancak üzerinde özellikle durmamız gereken en önemli sorun, köyde tarım ve hayvancılığın giderek azalması. Köyde tarım ve hayvancılıkla uğraşan yalnızca 5-6 genç kaldı ve hepsi eğitimli. Şehre göç edenlerin çocukları şehirde kalıyor, köyde ise göç edecek kimse kalmadı. Köyümüz hızla yaşlanıyor ve şu anda yaş ortalaması 63’e ulaştı. İnsanlar hayvancılıktan ve tarımdan çekiliyor ya da yakın gelecekte çekilecek. Bu durum, yalnızca bizim köyümüzde değil, birçok kırsal mahallede benzer şekilde yaşanıyor.
Köyümüzün tahmini arazisi 14.000-15.000 dönüm civarında. Köyde çiftçilikle uğraşan yaklaşık 55-60 hane var ve 80 traktör bulunuyor. Bununla birlikte, 55-60 traktöre hizmet eden pulluk, mibzer, yonca biçme makinesi, balya makinesi, tırmık ve römork gibi ekipmanlar mevcut. Ancak bu araziyi, iyi bir planlama ile 7-10 traktör ve ekipmanla işlemek mümkün. Bunun yanı sıra, köyümüzde ekim planlaması tamamen düzensiz bir şekilde yapılıyor. Örneğin, bir yıl bal kabağı iyi para yaptı diye, ertesi yıl aşırı ekim yapılıyor ve bu durum büyük kayıplara yol açıyor.
Çözüm olarak, köyde kooperatifleşme ya da şirketleşme gerekiyor. 14.000-15.000 dönüm arazi, iyi bir planlama ile kooperatif aracılığıyla işlenebilir. Girdiler için büyük bir alıcı, ürettiklerimiz için ise güçlü bir satıcı olabiliriz. Ayrıca, köyde 5-10 hayvan yerine 200-300 büyükbaşlık bir çiftlik kurulabilir. Tarımda yaşanan sorunlar, hayvancılık için de geçerli. Eğitimli gençlerimiz bu konuda hevesli olsa da, diğerleri gönüllü görünse bile genelde “Bu iş olmaz” diyerek toplumu olumsuz etkiliyor. Bu noktada, belediyeler öncülüğünde akademik ve uygulamalı desteklerle çalışmaların başlatılması gerekiyor.
Belediyeler şu an küçük destekler sunmaya çalışıyor ancak bu iyi niyetli yaklaşımlar yetersiz kalıyor. Örneğin, Büyükşehir Belediyesi’nin uygulaması kapsamında, en fazla 100 dönüm arazisi olan birinin yalnızca 25 dönümünün biçer parasını karşılamak çözüm değil. Köyümüz gençleri, kooperatif bünyesinde tarım ve hayvancılık konularında istihdam edilebilir. Sosyal güvence ile birlikte, hem arazilerinden hem de emeklerinden gelir elde edebilirler. Belediyelerde işçilik yaparak para kazanmaktan çok daha cazip koşullar köyde sağlanabilir.
Belediyelerin bu konuda yapabilecekleri oldukça fazla. Öncelikle kooperatiflerin kurulması aşamasında danışmanlık hizmeti sunulmalı. Belli bir süre veteriner ve ziraat mühendisleri istihdam edilerek tarımda üretim planlaması ve hayvancılıkta veterinerlik hizmetleri konusunda destek sağlanmalı. Devletin verdiği hibe ve destek uygulamalarında belediyeler öncü rol üstlenmeli. Ayrıca, mali müşavirlik hizmetleri ve sosyal yardımlarda kooperatiflerden alımlara öncelik verilmesi gibi adımlar atılmalı. Bunun yanı sıra, kooperatiflerin yapacağı yatırımlarda makine ve insan gücünden faydalanmaları için destek sağlanmalı.”